มนุษย์เอ๋ย

ยินข่าวว่าสึนามิมาอีกหน		ชีวิตคนหลายร้อยพลอยสลาย
ทำลายล้างบ้านเรือนจนวอดวาย		คนที่รอดจากความตายก็ไร้บ้าน
อีกฟากหนึ่งยิวรบเลบานอน		สงครามร้อนเร่งรัดผลัดกันผลาญ
ระเบิดร่วงปลิดปลงส่งวิญญาณ		เมืองแหลกลาญคนไร้บ้านเพราะมือคน
อันสันดานมนุษย์นี้ก็พิลึก		แค่รับศึกธรรมชาติยังขัดสน
ดันอุตริริฆ่ากันให้อับจน		ตายเพราะตนเป็นแน่แท้มนุษย์เอ๋ย

โพสต์ไว้ที่ pantip คิดว่าพร้อมจะหายทุกเมื่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4550247/W4550247.html คุณทิวลิปสีน้ำเงินมาต่อไว้ 2 บท ก็เลยต่อกลับไป 2 บท

ธรรมชาติเป็นเพียงสิ่งที่เป็นอยู่		ธรรมชาติฤารู้จะสร้างสรรค์
ธรรมชาติล้างโลกก็ดุจกัน		เกิดมานั้นตั้งอยู่แล้วดับไป
แต่มนุษย์มีปัญญามีความคิด		แค่คุมจิตคุมใจคุมไม่ไหว
ปล่อยอำนาจฝ่ายต่ำเข้างำใจ		ถึงเกิดได้ไม่ตั้งอยู่ต้องดับเอง

ห ลายๆท่าน (คุณสีน้ำฟ้า, คุณจันทร์แห้ง, คุณสัมผัสรักในใจเรา) ติงว่ามนุษย์ก็เป็นเช่นนี้เอง และก็เป็นมานานแล้ว เลยขยายความต่อเป็นกาพย์ฉบังและโคลงดั้นอีก 1 บท

เพื่อผลประโยชน์ตรงหน้า		บางคนเข่นฆ่า
ละสิ้นความดีทั้งหลาย
คิดค้นอาวุธทำลาย		ส่งมอบความตาย
จุดหมายคือเพื่อนร่วมโลก
จากมือถือหอกเหงื่อโชก		กลางกองกระโหลก
สู่ยุคสงครามข้ามฟ้า
ปากอ้างยึดถือธรรมา		มือจับศาสตรา
ปล้นฆ่าหนักหน่วงช่วงชิง
คนดีอาจซาบซึ้ง		รสธรรม
หากแต่ในความจริง		ที่แท้
คนโฉดชั่วระยำ		ยังอยู่
คงเลี่ยงยากแล้วแล้		โลกสูญ ฯ

(เขียน 2006-07-20)